Mor, Tazeoglu, Kahraman
-
Livre
Résumé
Zordur sadakat; gercekten sevmeyince insan...Kimi seviyorsan kalbinin ulkesi orasi oluyor. Sonra bir gun gozlerine bir bakiyorsun; orada yoksun! Onunla kaybettigini onsuz nasil bulacagini bile ogretmeden gidiyor. "Askin sag olsun" diyemiyorsun. Koca bir orman yaniyor icinde ama bir tek sen kul oluyorsun. Sadece bir insani degil kirpiklerinden hayata tutundugun bir aski kaybediyorsun. Agliyorsun. Kimi gozyaslari yanagini islatirken gecmisini temizler. Temizleniyorsun. Kendini, doguma iki canla girip yapayalniz cikan bir anne gibi hissediyorsun. Sana ait olani dogururken kaybediyorsun. Ama hicbir zaman onu icinde olduremiyorsun. Kalbinden cikaramadigini kabrine kadar goturuyorsun. Zaten o icimizde olduremediklerimiz degil midir bizi sevmediklerimizle yasamaya mahkum eden?Insan yalnizca mutlu oldugu zaman dilimine hayat diyor... Gerisi yasamaya calismak. Unutma! Hayal ettigin kadar hayal, gerceklestirebildigin kadar gerceksindir. Bazi seyleri degistirebilmek icinse bildik acilari yeniden yasaman gerekir. Ve kimsenin mutsuzlugu hayati kadar uzun surmemelidir